Herken je dat?

Je bent van plan een video op te nemen en er komen weer allerlei bezwaren in je op.

Zoveel dat je de video weer niet online zet.

Voordat je de video opneemt heb je al heel veel redenen dat het die dag niet goed uitkomt.

Je haar zit niet goed, je kleding kleurt niet. De achtergrond klopt niet.

Je wilt hem eigenlijk buiten opnemen, maar het regent.

Of de zon schijnt en dan knijp je met je ogen.

Je hebt de tekst geschreven, maar die is wel erg kort.

Toen heb je er wat bij gemaakt, maar nu is hij weer te lang.

“Zolang kijkt niemand.”

Je wilt de tekst goed uit je hoofd leren maar dan lijkt het weer zo gemaakt.

Of je doet het uit je hoofd en vergeet je weer de helft.

Je innerlijke criticus weet altijd wel iets en uiteindelijk doe je niets.

Dan is het eindelijk zover.

Je haar zit goed, kleding klopt, weer is prima, je weet wat je wilt vertellen.

Je drukt op de opname knop en begint te filmen.

Bij de eerste stotter weer die pauze knop en opnieuw beginnen.

Uiteindelijk is de video klaar en je kijkt hem terug.

Je innerlijke criticus kijk mee en vindt er van alles van.

…. En je video blijft op je telefoon staan en niemand die je video ziet.

Laat jezelf niet gek maken.

Al die gedachten zijn van jezelf

En al die gedachten gaan je niet verder helpen.

Geef je innerlijke criticus een schop onder haar kont.

Het hoeft niet perfect te zijn.